Texts
(NL)
De fotografe Nele Van Canneyt is reeds meer dan 10 jaar aan de slag als fotograaf. Ze toont ons beelden die gezien de objectiviteit van haar blik, een grote aanspraak op feitelijkheid kunnen maken.
De voorbije zomermaanden heb ik onderzoek gedaan naar de eigenschappen van de hedendaagse fotografie voornamelijk in Vlaanderen op basis van de analyse van 260 verschillende foto’s (van 1981 tot heden). Dit heeft het mogelijk gemaakt om de vele aspecten van de rijke foto-inhoud te onderscheiden en te benoemen. Deze oefening leert ons dat de focus bij ons op vier fundamentele kenmerken gericht is: de aanleg voor observatie, de visionaire blik, de neiging tot het surreële en de aandacht voor de fotografie in mondiaal perspectief.
Deze vier kenmerken bepalen samen de actuele eigenheid van de hedendaagse fotografie.
We worden geconfronteerd met een veelheid aan soorten fotografie. Het gaat hier om richtingen in de fotografie gekoppeld aan de werkmethoden van fotografen en hun opvattingen over fotografie.
Laat ons deze vier kenmerken eens toepassen op het werk van Van Canneyt:
1. de aanleg voor observatie
Het is boeiend om zien dat Nele Van Canneyt haar fotografisch oog gedrenkt heeft in de reiswereld waarvan zij deel uitmaakt. Haar werk heeft te maken met een plastische en picturale visie. De schilderkunst is immers veranderd zodat het ‘schilderachtig’ fotograferen van Van Canneyt er ook anders uitziet. Het blijft echter fotografie gemaakt met het oog dat gevoed werd door de schilderkunst van onze tijd. Die verbanden zijn eenvoudig te leggen. Er is de zin voor de geometrische abstractie, vooral in Van Canneyt haar zeer sobere uitvoeringen. Deze soberheid is immers verbonden aan de ‘minimalisering’ die de fotografie zelf is, fotografie is de kunst van het weglaten, ook in haar portretten van schrijvers.
2. de visionaire blik
Fotografie is het ultieme wapen in de strijd van de moderniteit om de gehele werkelijkheid te veroveren. Fotograferen voor Van Canneyt is zonder meer interpreteren. Haar foto’s hebben meer weg van een werkelijkheid die door haar camera hanteerbaar geworden is en daardoor ook maakbaar. Ondanks het feit dat de foto tweedimensionaal is, verkleind of vergroot, in grijstinten en geretoucheerd, zien we haar foto’s toch als een stukje onvervalste werkelijkheid. De foto’s van Van Canneyt ervaren we als werkelijker dan het gefotografeerde.
3. de neiging tot het surreële
De neiging tot het surreële komt duidelijk aan bod verschillende werken. Van Canneyt benadrukt vooral in haar foto’s van gebouwen de toevallige geometrie van hun bestanddelen. De muren en de ramen, de blikken de de Zuiderse kleuren zijn hiervoor zeer dankbaar. Muren zijn ook dragers, van hun eigen corrosie door diegenen voor wie ze een afbakening betekenen. Gefotografeerd is in het laatste geval de verwantschap duidelijk met de grafitti-kunst en met de inkrassingen die abstractie krijgen van de straatlyriek. Maar ook het door de natuur doorleefde muuroppervlak in combinatie met afsluitingen, beperkingen, doorzichten verwijst ze naar de moderne kunst: de materiekunst. Ook de Pop-Art heeft ons anders leren kijken naar de banaliteit van onze omgeving. De desolaatheid van haar metaforische landschappen doen me aan Edward Hopper denken. Maar we weten hoeveel Hopper zelf aan de fotografie te danken heeft. Bij Van Canneyt komt de fotografie wel als na-beeld: na het gebruik van zijn alledaagsheid beleefd te hebben. Dit laatste is de kracht van haar fotografie.
4. en de aandacht voor de fotografie in mondiaal perspectief
Er is ten slotte Van Canneyt, de reizigster, die ons toont wat zij ontdekt: de natuur, de architectuur, de mens. De laatste tijd is ze zeer geïnspireerd door Noord-Amerika. In 2011 bezocht ze met haar camera 4 staten (Colorado, New Mexico, Arizona, Nevada) in U.S.A. De reis daarvoor bezocht ze Colorado voor het eerst en ook California. Ook in landen als Zuid Amerika (Mexico, Argentinië, Cuba) of Rusland is ze geweest en spreken haar aan met haar vele vragen: Hoe wordt het objectieve subjectief? Door haar en hoe door ons, de kijkers?
Exit:
Over Nele Van Canneyt kan men alles zeggen wat men over een boeiende, interessante fotografe kan zeggen. Zij kan artistieke sferen opwekken zoals de beste picturalisten. Zij kan echter ook haarscherpe afdrukken leveren zoals in de beste documentaire fotografie. Een dergelijke verscheidenheid kan echter ook zeer specifiek zijn. En dat is aanwezig bij Van Canneyt omdat ze heel geëngageerd bij de avontuurlijkheid van haar leven betrokken is.
(ENG)
Photographer Nele Van Canneyt has been working as a photographer for more than 10 years. She shows us images that, given the objectivity of her gaze, can lay great claim to factuality.
Over the past summer months, I have been researching the characteristics of contemporary photography mainly in Flanders based on the analysis of 260 different photographs (from 1981 to the present). This has made it possible to distinguish and name the many aspects of the rich photo content. This exercise teaches us that our focus is on four fundamental characteristics: the aptitude for observation, the visionary gaze, the tendency towards the surreal and the focus on photography in a global perspective.
Together, these four characteristics define the current uniqueness of contemporary photography.
We are confronted with a multitude of types of photography. These are directions in photography linked to photographers' working methods and their views on photography.
Let us apply these four characteristics to Van Canneyt's work:
1. the aptitude for observation
It is fascinating to note that Nele Van Canneyt has soaked her photographic eye in the travel world she is part of. Her work has to do with a plastic and pictorial vision. After all, painting has changed so Van Canneyt's 'painterly' photography also looks different. However, it is still photography made with the eye nourished by the painting of our time. These connections are easy to make. There is the sense of geometric abstraction, especially in Van Canneyt's very austere performances. Indeed, this austerity is linked to the 'minimalisation' that is photography itself; photography is the art of omission, even in her portraits of writers.
2. the visionary gaze
Photography is the ultimate weapon in modernity's struggle to conquer all of reality. To photograph for Van Canneyt is to interpret without question. Her photos are more akin to a reality that has become manageable through her camera and therefore also manufacturable. Despite the fact that the photo is two-dimensional, reduced or enlarged, in grey tones and retouched, we still see her photos as a piece of unadulterated reality. We experience Van Canneyt's photographs as more real than the photographed.
3. the tendency towards the surreal
The tendency towards the surreal is evident in several works. Especially in her photographs of buildings, Van Canneyt emphasises the accidental geometry of their components. The walls and windows, the glimpses the Southern colours are very grateful for this.Walls are also carriers, of their own corrosion by those for whom they represent a demarcation.Photographed in the latter case, the kinship is clear with grafitti art and with the incrassations that get abstraction from street lyricism.But also the wall surface lived through by nature combined with closures, limitations, vistas refers them to modern art: material art.Pop-Art has also taught us to look differently at the banality of our surroundings. The desolation of her metaphorical landscapes remind me of Edward Hopper. But we know how much Hopper himself owes to photography. With Van Canneyt, photography does come as an after-image: having experienced the use of its ordinariness.The latter is the strength of her photography.
4. and the focus on photography in a global perspective
Finally, there is Van Canneyt, the traveller, who shows us what she discovers: nature, architecture, people.Lately, she has been very inspired by North America. In 2011, she visited 4 states (Colorado, New Mexico, Arizona, Nevada) in U.S.A. with her camera. The trip before that, she visited Colorado for the first time and also California.She has also been to countries such as South America (Mexico, Argentina, Cuba) or Russia and appeal to her with her many questions: How does the objective become subjective? By her and how by us, the viewers?
Exit:
Everything can be said about Nele Van Canneyt that can be said about an engaging, interesting photographer. She can create artistic atmospheres like the best pictorialists. However, she can also deliver razor-sharp prints as in the best documentary photography. However, such variety can also be very specific. And this is present with Van Canneyt because she is very committed to the adventurousness of her life.