Texts
(NL)
Beeldend kunstenaar Nele Van Canneyt maakt al meer dan tien jaar fotografische beelden. De laatste jaren ontwikkelde ze een eigen stijl die sterk gelaagd en poëtisch is. In haar werk vinden we telkens een vervreemdende, desolate sfeer terug.
Nele Van Canneyt maakt suggestieve beelden met een hoog picturaal karakter. Elk beeld is opgebouwd uit een strakke compositie van lijnen en sobere kleurtonen, die op elkaar inspelen. Hoewel de meeste beelden autonoom functioneren, kan de betekenis van de individuele beelden verschuiven afhankelijk van de opeenvolging waarin ze getoond worden.
Nele Van Canneyt fotografeert de kwaliteit van het alledaagse leven op een bijzondere manier. Kleine, intrigerende momenten,
onopvallende handelingen of gebeurtenissen die op het eerste zicht niet belangrijk zijn, worden in haar blikveld geladen met betekenis.
In de alledaagse scènes valt het op hoe alle beeldelementen op elkaar inspelen en op subtiele wijze lijken samen te vallen.
Niets is geënsceneerd en toch zitten haar beelden gesofisticeerd in elkaar. Ze besteedt veel aandacht aan betekenisvolle, mysterieuze details die een spanning in het beeld brengen.
Bestaand werk
Reizen naar bestemmingen als Argentinië, Mexico, Cuba en Amerika blijken voor haar een noodzaak. Deze landen bieden haar het juiste decor voor de beelden die ze wil maken. Het zijn veelal locaties waarin de natuur, de architectuur en de mensen met elkaar verbonden lijken.
De laatste jaren combineert Nele Van Canneyt foto’s van verschillende reizen in eenzelfde reeks. Hierdoor komt het inhoudelijk verband tussen de diverse beelden scherper naar voor. De meeste beelden vertellen iets over de mens in zijn omringende leefwereld. Daarbij komt de complexe relatie tussen de innerlijke ervaringswereld van de mens en de uiterlijke (zichtbare) wereld voortdurend op de voorgrond.
De beelden zijn vaak zo opgebouwd dat de toeschouwer in de positie van voyeur wordt gedrukt. Aandachtig kijken naar haar werk betekent ook toegang vinden tot de intimiteit die erin aanwezig is.
Dit thema stond centraal in de tentoonstelling ‘Worlds Inside, Outside’ (2009) die plaats vond in de In Between ruimte van Gynaika in Antwerpen. In de werken die daar getoond werden, lag sterk de nadruk op de manier waarop mensen zich gedragen in de publieke ruimte zoals een museum, een café, een metro of een stationsruimte. In ‘The Museum’, Argentina’, (2008) ben je ongewild mee een man aan het begluren in de patio van een museum.
Kenmerkend is ook dat de geportretteerde figuren meestal in gedachten verzonken zijn. Het valt nauwelijks te achterhalen wat er precies in hen omgaat of wat ze daar op die plek precies staan te doen. ‘Worlds Inside, outside’(2008) toont een aantal meisjes in uniform, die leunen tegen de gevel van een opvallend gebouw. Ze maken geen oogcontact. Ze zitten allemaal verscholen in hun eigen wereld. De vele vragen die opduiken bij het bekijken van het beeld, blijven onbeantwoord. Ze versterken het bevreemdende karakter ervan.
Het spanningsveld tussen ‘binnen’ en ‘buiten’ zit op meerdere niveaus verweven in haar werk. Vele beelden dragen letterlijk de sporen van die voyeuristische doorkijk van de ene ruimte in de andere. In ‘The Museum, Argentina’, (2006) levert dat een complex beeld op van in elkaar vloeiende binnen - en buitenruimtes. Er ontvouwt zich een heimelijk spel tussen het verhullen en het onthullen van de zichtbare werkelijkheid. Ze richt zich vaak op ruimtes die uitkijk bieden op een wand of een raam, waarachter iets schuil gaat dat niet volledig wordt prijsgegeven.
Nieuw werk
In haar recent werk slaagt Nele Van Canneyt er in om de aangehaalde thema’s verder uit te diepen. De ambigue spanningen die in haar bestaand werk geïnitieerd werden, krijgen in haar recent werk nog meer zeggingskracht. Net als voordien brengt ze verstilde scènes in beeld waar een desolate en indringende sfeer hangt. Hoewel de menselijke figuren nu vaak verdwenen zijn uit het beeld, is er toch nog menselijke aanwezigheid voelbaar.
De locaties die ze in beeld brengt, zijn opnieuw locaties die universeel herkenbaar zijn, zoals de tussenruimtes in een hotel of de onopvallende randzones langs de openbare weg. In ‘Shining’ (2010) toont ze een lege doorgangszone van een hotel. Het is een goed voorbeeld van een verstilde scène waarin een ambigue spanning aanwezig is. De foto toont een afstandelijk ingeklede ruimte, die desondanks toch warmte en intimiteit uitstraalt. Andere overtuigende voorbeelden zijn ‘Echo’ (2010), en ‘Family Field’ (2010), genomen langs de Amerikaanse openbare weg waarbij een breedmazige afsluiting doorkijk biedt op een kasteel met omliggend recreatie domein.
Enerzijds zien we een vredige, rustige scène, waarin alles in elkaar lijkt te passen en anderzijds gaat er een onderhuidse dreiging achter schuil, die aangeeft dat de dingen uit balans zijn. Van onder de feilloze oppervlakte van de dingen, weerklinkt de echo van een schrille schreeuw. De vreedzame stilte krijgt iets angstaanjagends.
Isabelle De Baets
kunsthistorica en publicist bij OKV en <H>ART-magazine
(ENG)
Visual artist Nele Van Canneyt has been making photographic images for more than a decade. In recent years, she developed her own style, which is highly layered and poetic. In her work, we always find an alienating, desolate atmosphere.
Nele Van Canneyt creates suggestive images with a highly pictorial character. Each image is composed of a tight composition of lines and sober colour tones, which interact with each other. Although most of the images function autonomously, the meaning of the individual images can shift depending on the sequence in which they are shown.
Nele Van Canneyt photographs the quality of everyday life in a special way. Small, intriguing moments, inconspicuous actions or events that are unimportant at first glance become loaded with meaning in her field of vision.
In everyday scenes, it is striking how all visual elements interact and seem to coincide in subtle ways. Nothing is staged and yet her images are sophisticated. She pays close attention to meaningful, mysterious details that bring a tension to the image.
Existing work
Travelling to destinations like Argentina, Mexico, Cuba and America prove to be a necessity for her. These countries offer her the right backdrop for the images she wants to create. They tend to be locations where nature, architecture and people seem connected.
In recent years, Nele Van Canneyt has been combining photos from different trips in the same series. This brings out the substantive connection between the various images more sharply. Most of the images tell something about man in his surrounding environment. The complex relationship between man's inner world of experience and the outer (visible) world constantly comes to the fore.
The images are often constructed in such a way that the viewer is pushed into the position of voyeur. Looking attentively at her work also means finding access to the intimacy present in it.
This theme was central to the exhibition 'Worlds Inside, Outside' (2009), which took place in Gynaika's In Between space in Antwerp. The works shown there had a strong emphasis on the way people behave in public spaces such as a museum, a café, a metro or a station space. In 'The Museum', Argentina', (2008) you are unwittingly peering along with a man in the patio of a museum.
It is also characteristic that the figures portrayed are usually lost in thought. It is hard to figure out what exactly is going on inside them or what exactly they are doing standing there in that spot. 'Worlds Inside, outside'(2008) shows several girls in uniform, leaning against the facade of a prominent building. They don't make eye contact. They are all tucked away in their own worlds. The many questions that crop up when viewing the image remain unanswered. They reinforce its alienating nature.
The tension between 'inside' and 'outside' is woven into her work on several levels. Many sculptures literally bear the marks of that voyeuristic see-through from one space into another. In 'The Museum, Argentina', (2006) this produces a complex image of interior and exterior spaces flowing into each other. A furtive play unfolds between concealing and revealing visible reality. She often focuses on spaces that overlook a wall or a window, behind which something is hidden that is not fully revealed.
New work
In her recent work, Nele Van Canneyt manages to deepen the themes raised. The ambiguous tensions initiated in her existing work become even more expressive in her recent work. As before, she depicts hushed scenes where a desolate and penetrating atmosphere hangs. Although human figures have now often disappeared from the image, a human presence is still palpable.
The locations she portrays are again locations that are universally recognisable, such as the interstitial spaces in a hotel or the inconspicuous peripheral zones along public roads. In 'Shining' (2010), she shows an empty transit zone of a hotel. It is a good example of a hushed scene in which an ambiguous tension is present. The picture shows an aloofly dressed space, which nevertheless radiates warmth and intimacy. Other compelling examples are 'Echo' (2010), and 'Family Field' (2010), taken along a US public road where a wide-mesh fence offers a view through to a castle with surrounding recreational grounds.
On the one hand, we see a peaceful, tranquil scene, where everything seems to fit together and, on the other, there is an undercurrent of menace behind it, indicating that things are out of balance. From beneath the flawless surface of things, the echo of a shrill scream echoes. The peaceful silence takes on something terrifying.
Isabelle De Baets
art historian and publicist at OKV and <H>ART magazine